Raindrops are falling on my head

Lieve allemaal,

Ondanks dat het vandaag een lange reisdag zou worden, hebben we het vanochtend toch maar een beetje rustig aan gedaan. Had ik gisteren nog geschreven over de ARKO op onze kamer, bleek het vanochtend dat daar toch iets niet helemaal goed mee was gegaan. De kamer had zeg maar dubbele beglazing. Om dan verse lucht binnen te krijgen, is het wel handig als je dan beide ramen open zet... Tja minder helder momentje zullen we maar zeggen.

Aan het ontbijtje was het tijd voor om weer eens wat nieuws qua eten te proberen. Al dagen had ik varkensoren op het menu zien staan. Als snack voor bij het bier. Maar nu lagen ze dus al bij het ontbijt. Dus een mooie kans om dat eens uit te proberen. De hond was er vroeger ook dol op tenslotte. Ik moet zeggen dat ik het wel een beetje vreemd vond om ze te gaan eten, maar ik heb het toch geprobeerd. Het is niet direct iets wat nu mijn lievingsmaaltijd is geworden. Het smaakt een beetje naar een taai stukje vlees en heeft verder de smaak van varkensvlees en het was aardig zout. Goed begin van de dag dus met een ervaring rijker. Irwin vroeg zich wel wanneer ik zou beginnen met blaffen :-).

Bij de Iki (lokale supermarkt) nog even wat boodschappen gedaan en wat lunch voor onderweg gehaald. Toen was het tijd om te kijken of de funiculair het vanochtend wel zou doen. Maar helaas pech voor ons, deze was nog steeds buiten werking. Dus op naar de Kruisenheuvel. Dat was een ritje van ca. 200 km. De Kruisenheuvel is een heuvel waar mensen zelf kruisen kunnen plaatsen ter nagedachtenis van overledenen. Dit stamt nog uit de tijd van de Russische onderdrukking.

Het was inderdaad indrukwekkend om te zien. Heel veel verschillende kleinere en grotere kruisen (duizenden) zijn hier geplaatst door mensen. Lang hebben we er echter niet naar kunnen kijken. Want net als gisteren sloeg het weer ineens om, klonk er onweer en twee tellen later kwam het werkelijk met bakken uit de hemel vallen. Er vielen zelfs hagelstenen. Helaas was er nergens iets waar we konden schuilen. Dus er bleef weinig anders over dan zo snel mogelijk terug lopen naar het informatiepunt aan het begin. We waren binnen twe minuten echt doorweekt tot op ons ondergoed. Gelukkig konden we bij het informatiepunt even naar binnen om de camera een beetje droog te maken. Voor onszelf was er geen beginnen aan en zat er niets anders op dan andere kleding aan te trekken die tenminste weer lekker droog was.

Na alle verkleedpartijen reden we door naar het Zemaitija Park, dat op zo'n anderhalf uur rijden lag. Hier was het wel even zoeken naar de ingang van het park. Dus daar waren we in eerste instantie gewoon langsgereden. Maar bij navraag bij wederom het informatiepunt, bleek het op 5 minuten rijden te zijn. Bij het meer waren er diverse wateractiviteiten mogelijk. Het weer was nog steeds een beetje verradelijk. Dus we hebben voor een drankje met wat erbij op het terras gekozen. Irwin dacht nog dat de dame best aardig Engels sprak. Maar toen ze vervolgens met twee cola in plaats van een cola light tereug kwam, bleek dat toch net wat minder te zijn dan hij dacht :-). Het brood met knoflook was voor mij lekker, maar Irwin had helaas weer pech. Hier zat komijn in. In de Baltische landen zijn ze daar dol op en het wordt vaak in brood gedaan. Dus helaas geen lekker tussendoortje dit keer voor hem. Eten blijft toch een dingetje bij ons deze vakantie :-).

Het laatste stukje van 80 km naar het hotel verliep voorspoedig en we kwamen daar rond 18 uur aan. We blijven ons wel verbazen over bepaalde dingen op de weg. Zoals bijvoorbeeld het feit dat er midden op de snelweg bushokjes zijn en dat er een bord staat dat je op moet passen voor voetgangers. De snelheid wordt dan even aangepast van 130 km naar 110 km en dat is het dan. Verder is er midden op de snelweg ook de mogelijkheid om daar te keren en is er wat ruimte vrij gemaakt zodat je de andere kant weer op kunt. Toch net even wat anders dan in Nederland. Denk niet dat we daar snel bushokjes zullen gaan zien op de snelweg :-).

Het hotel is weer prima. We zitten in het nieuwe deel van Klaipeda en het is 10 minuten lopen naar het oude deel. Het ligt ook vlakbij de zee, maar die hebben we nog niet gezien.

Net hebben we ons eenjarig samenzijn gezellig gevierd bij een goed restaurant in de oude binnenstad. Dit was denk ik het duurste avondeten van de hele vakantie. Samen waren we 50 euro kwijt. Voor een driegangendiner met drankjes. Als voorgerecht had ik me weer laten adviseren door de serveerster. Dit keer was dat bevroren rauwe zalm. Ik ben dol op sashimi, dus ik dacht laat maar komen. Dit portie was al een hoofdgercht op zich. Wel lekker, maar ik geef toch de voorkeur aan de sashimi die op kamertemperatuur is. Dit was wel erg koud :-). Irwin had aardappelpannekoek besteld. Maar kreeg alleen maar drie aardappels.... Dacht hij want nadat hij deze op had gegeten, kwam zijn pannekoek alsnog en kon hij aan zijn tweede voorgerecht beginnnen :-). De biefstuk was ook heerlijk. En het toetje was warm ijs. Beetje omgekeerde wereld dus, een bevroren voorgerecht en een warm dessert. Het heeft ons in ieder geval lekker gesmaakt!

Dank voor jullie felicitaties en tot de volgende ronde maar weer. Morgen gaan we een stukje rijden overe de Koerse Schoorwal. Een nationaal park met veel strand en zee. Dus hopelijk morgen geen regenbuien en wel veel zon, zee en strand!

Liefs en een dikke knuffel,
Irwin en Irene