Alleen op de wereld

Lieve allemaal,

Vandaag het eerste blogverslag vanuit Litouwen. Zoals gisteren al gemeld, was het vandaag bijtijds opstaan voor een wat langere reisdag. Om 7 uur stond de wekker, maar ik was al om 6.30 klaar wakker. Alle spulletjes weer ingepakt en na het ontbijt op naar onze volgende reisbestemming, Ignalina in Litouwen. De eerste meters met de nieuwe auto vond ik toch wel even wennen. Dus er werd meteen al flink om me heen getoeterd. Ook blijken de haaientanden in Letland geen haaietanden te zijn, maar vierkante blokken. Je moet het net even weten, zullen we maar zeggen :-). Maar uiteindelijk waren we zonder brokken dan op weg naar onze eerste stop van vandaag, het Rundale paleis. In de boekjes stond dat het goed was om hier een beetje bijtijds te zijn om de drukte voor te zijn. Maar eerst wilden we toch maar even gaan tanken. De meter gaf aan dat we nog maar zo'n 180 kilometer konden rijden en de reisafstand voor vandaag was 340 km. In en om de stad Riga barst het van de tankstations. Dus al gauw hadden we er een te pakken. Achteraf bleek dit een zeer verstandige keuzes te zijn. De rest van de dag zijn we namelijk geen tankstation meer tegen gekomen. Je vraagt je echt af waar die mensen onderweg tanken en wat ze doen als ze een lege tank hebben.

Bij het Rundale paleis (ca. 80 km van Riga) waren we een van de eerste bezoekers. Er stonden nog maar een paar auto's op het parkeerterrein. We hadden dus bijna het hele paleis voor onszelf. Een erg indrukwekkend paleis en zeer de moeite waard. Ook kun je echt overal langslopen zonder dat er meteen bewaking met je mee staat te kijken.Heel anders dan Paleis het Loo waar we laatst waren en zeer een heel stuk rustiger :-). Omdat het dus zo rustig en bereikbaar was, werd mijn nieuwsgierigheid gewekt bij het bed van de hertog. Hoe hard zou die matras nou eigenlijk zijn? Dus jawel toch maar even zachtjes op duwen om te voelen. Je raadt het al direct ging het alarm af. Schuldbewust keek ik om me heen en de mevrouw van de bewaking keek ook een beetje beduusd. Kennelijk zijn ze geen nieuwsgierige mensen gewend :-). Verder ben ik overal maar van afgebleven :-). Ook de tuinen bij het paleis waren erg mooi en aangenaam om doorheen te lopen. In de tuin was ook een soort prieeltje waar we nog even thee en een gebakje gegeten hebben. Alles bij elkaar voor 1,85 lat. Dat is ongeveer 3 euro. Weer een rib uit ons lijf dus :-).

Daarna was het wel tijd om door te gaan naar onze volgende bestemming, Ignalina. Volgens de navigatie was dat nog zo'n 3 1/2 uur rijden. Onderweg zouden we vast nog wel wat restaurant langs de weg tegenkomen om wat lekkers te eten of om lunch te halen. Maar omdat we langs een grote hypermarkt kwamen, zijn we daar toch maar even gestopt om wat dingetjes te halen. Ook dit bleek achteraf weer een goede keuze te zijn. Want de volgende 300 km zijn we geen restaurant oid tegengekomen waar we wat hadden kunnen eten. Bij de hypermarkt hebben we lekkere broodjes gehaald en ook een picknickkleed. Helaas zijn we nergens leuke plekjes tegengekomen om een hapje te eten. Maar die komen we de komende weken dan vast nog wel tegen!

Na een paar uur in de auto was het voor mij toch wel tijd om een korte sanitaire stop te maken. In het eerstvolgende stadje zijn we gestopt bij een supermarkt. Want daar waren wel toiletten. Maar de eerste mevrouw die ik aansprak schrok zich helemaal een ongeluk. Aan haar gezicht te zien had ze werkelijk geen idee waar ik het over had. Dus maar even op zoek naar een andere mevrouw. Die sprak ook geen woord Engels of Duits. Maar goed met wat gebarentaal kom je er uiteindelijk ook uit blijkt maar weer en ik mocht even gebruik maken van het personeelstoilet. Erg vriendelijk dus.

Na het laatste uurtje rijden kwamen we aan bij het hotel. Onderweg hebben we trouwens opvallend veel ooievaars en ooievaarsnesten gezien, leuk! De wegen zijn hier net even anders dan je verwacht van "snelwegen". Net buiten Rundale kwamen we op een weg die meer uit kiezels leek te bestaan dan uit weg. Terwijl dit dus een gele weg op de kaart was! Je kon rustig uitstappen om langs de weg foto's te maken en volgens de nuvi mocht je er 90 km. Dit was niet echt aan te raden. Gelukkig bleven de wegen niet zo, maar we verewachten er nog wel een aantal deze reis tegen te gaan komen. Wat ik al schreef, is het wel erg grappig dat je gewoon kunt uitstappen en foto's kunt nemen. Geen probleem om langs de weg even te keren om nog een foto van de grensovergang te maken etc. Voor kilometers kwamen we geen auto tegen. Wel zagen we langs de "snelweg" veel bushaltes. Waar komen deze mensen vandaan vraag je af? En waar gaan ze naar toe? Het landschap was erg groen en een beetje heuvelachtig met veel bloemen. Leuk om doorheen te rijden.

Uiteindelijk kwamen we dus aan bij het hotel. De omgeving rond het hotel is erg mooi en het is gelegen aan een mooi meer. Maar het dorpje zelf wil je eigenlijk niet zijn. We hebben er geen enkel mooi huis gezien. Bij het toeristenbureau hadden we nog even boekjes gehaald over de omgeving en meteen even navraag gedaan voor een restaurant in de omgeving. Er blijken in de hele omgeving welgeteld twee restaurants te zitten. De twee restaurants uit de boekjes blijken niet meer te bestaan. Dat terwijl het wel een wandeling en fiets omgeving is. Bij het hotel wisten ze niet dat we kwamen en stonden we niet op de lijst. Dus maar even de papieren erbij gezocht. Ineens stonden we toch op de lijst. Wij hebben echter het gevoel dat we spontaan bijgezet zijn. En zijn benieuwd hoe het morgen met uitchecken gaat, want de kamer is al betaald enzo. Wie weet morgen dus weer andere spannende verhalen :-).

Ook uit eten gaan is hier een belevenis op zich. Het lijkt wel of hier belangrijk is om te reserveren. Niet om zeker te zijn van een tafeltje, maar om er zeker van te zijn dat de kok er ook is. Voor de tweede avond op een rij, zijn we de enige gasten in het restaurant. Heerlijk hoor de hele tent voor jezelf :-). Het blijkt dat het toeristenseizoen midden juli van start gaat, dus dan zal het hier ook wel drukker worden. Weer wat nieuws uitgeprobeerd natuurlijk. Vanavond was dat Elk (dat is een soort hert). Dat was erg smaakvol! Irwin had eindelijk kalfsvlees op de kaart gevonden. Als toetje voor mij een glaasje bijenlikeur (een specialiteit uit de omgeving) en voor Irwin cake tree (ook een specialiteit). Dit leek een beetje op galetten koekjes. Irwin was trouwens zeer galant om mijn stoel steeds aan te schuiven en weg te halen in het restaurant. Gelukkig ook maar anders had ik er waarschijnlijk nu nog gezeten zo zwaar en stevig waren de massief houten stoelen :-). Erg leuke ambiance en goed eten. Zeker een aanrader!

Onze tweede volle vakantiedag zit er weer zo'n beetje op. Morgen gaan we omgeving hier nog wat verkennen en dan op naar Vilnius. Ben benieuwd hoe het douchen hier zal gaan, want om de douche in te komen, heb ik al bijna een trap nodig :-).

Liefs en een dikke knuffel,
Irwin en Irene