Hoogtevrees naar grote hoogtes
Door: Irwin
Blijf op de hoogte en volg Irwin en Irene
09 Juli 2013 | Letland, Sigulda
Vandaag neem ik het schrijven van het blog weer voor mijn rekening. De spierpijn van het graven van gisteren is nog vol te houden ;)
Vanochtend op weg naar de wandeltocht in een nationaal park met vele orchideen, wilde paarden etc. Daar aangekomen natuurlijk geen bordjes. Dus maar gevraagd bij een man die in het park aan het werk was. Bleek dat de route niet te lopen was. Ze waren bezig hem op te knappen maar dat kon nog een jaar duren.... Er waren sowieso geen orchideen in bloei op het moment. Hij sprak wel goed Engels gelukkig. Wij vroegen hem of hij nog andere interessante routes kende. Hij verwees ons naar een ander nationaal park die we ook al op ons lijstje hadden staan. En uitgerekend de route die wij wilde gaan lopen daar bleek ook in onderhoud te zijn, zo vertelde hij. Zou het weer zo'n dag worden ....
Gelukkig wist hij ons wel te vertellen waar we wel konden gaan wandelen. Na een half uurtje rijden kwamen we bij wederom een mooi natuurpark. Na eerst geprobeerd te hebben navraag te doen bij de beheerder van het informatiecentrum, die ons constant ontliep omdat hij waarschijnlijk alleen Lets spreekt, zijn we zelf op zoek gegaan naar het startpunt, en die hebben we gevonden. Het was een mooi pad, keurig nieuw aangelegd, door het bos en langs meren. Omdat we dit keer goed ingesmeerd waren hadden we weinig last van insecten. Vlak bij de auto kroop er nog een slangetje voor ons weg.
Na de wandeling zijn we doorgereden naar onze eindbestemming van vandaag: Sigulda. Ons hotel zit een stuk buiten de stad in een industrieterrein, dat zag er niet aantrekkelijk uit. De kamer is echter meer dan prima, een van de beste tot nu toe op onze reis.
Sigulda is voor Baltische begrippen behoorlijk ontwikkeld op toeristisch gebied. We kozen ervoor om de gondelbaan te nemen van de ene kant van de rivier naar de andere. Beide hebben we behoorlijk last van hoogtevrees. Omdat het voor mij op een wintersportlift leek en de gondel dicht was, had ik er echter geen moeite mee. Voor Irene was dat anders .... Aan de overkant zijn we met een elektrisch aangedreven groot golfkarretje rondgereden, onder andere naar de grootste grotten van de Baltische Staten.
Daarna was Irene weer in een romantische bui! Wat is romantischer dan samen in een reuzenrad. Irene had er nog nooit in gezeten. We waren nog net op tijd. Het was echt een oud apparaat, maar omdat we geen tijd hadden om daar bij stil te staan zijn we er in gaan zitten. Wat eng was dat. Nooit meer een open reuzenrad voor mij! Dus of het echt romantisch was? Gelukkig vertelde de eigenaar ons toen we uitgestapt waren dat het rad 30 meter hoog is, en al 40! jaar oud is, nog door de Russen gebouwd.
Om bij te komen hebben we daarna een heerlijk plekje in de zon opgezocht. Daar hebben we heerlijk genoten van een boek, mochito en een pizza.
Vanaf vandaag in deze rubriek: de eigenaardigheden en opvallende zaken van de Baltische Staten. Deel 1: verkeer van rechts
In de praktijk blijkt verkeer van rechts bijna nooit voorrang te hebben in Letland. Waarom is ons nog een raadsel. We vermoeden dat iedereen weet dat er van de wegen van rechts ooit haaientanden gestaan hebben, maar die staan er nu niet meer. Als je remt dan wordt er getoetert achter je dat je door moet rijden.
Groet, Irene en Irwin
Vanochtend op weg naar de wandeltocht in een nationaal park met vele orchideen, wilde paarden etc. Daar aangekomen natuurlijk geen bordjes. Dus maar gevraagd bij een man die in het park aan het werk was. Bleek dat de route niet te lopen was. Ze waren bezig hem op te knappen maar dat kon nog een jaar duren.... Er waren sowieso geen orchideen in bloei op het moment. Hij sprak wel goed Engels gelukkig. Wij vroegen hem of hij nog andere interessante routes kende. Hij verwees ons naar een ander nationaal park die we ook al op ons lijstje hadden staan. En uitgerekend de route die wij wilde gaan lopen daar bleek ook in onderhoud te zijn, zo vertelde hij. Zou het weer zo'n dag worden ....
Gelukkig wist hij ons wel te vertellen waar we wel konden gaan wandelen. Na een half uurtje rijden kwamen we bij wederom een mooi natuurpark. Na eerst geprobeerd te hebben navraag te doen bij de beheerder van het informatiecentrum, die ons constant ontliep omdat hij waarschijnlijk alleen Lets spreekt, zijn we zelf op zoek gegaan naar het startpunt, en die hebben we gevonden. Het was een mooi pad, keurig nieuw aangelegd, door het bos en langs meren. Omdat we dit keer goed ingesmeerd waren hadden we weinig last van insecten. Vlak bij de auto kroop er nog een slangetje voor ons weg.
Na de wandeling zijn we doorgereden naar onze eindbestemming van vandaag: Sigulda. Ons hotel zit een stuk buiten de stad in een industrieterrein, dat zag er niet aantrekkelijk uit. De kamer is echter meer dan prima, een van de beste tot nu toe op onze reis.
Sigulda is voor Baltische begrippen behoorlijk ontwikkeld op toeristisch gebied. We kozen ervoor om de gondelbaan te nemen van de ene kant van de rivier naar de andere. Beide hebben we behoorlijk last van hoogtevrees. Omdat het voor mij op een wintersportlift leek en de gondel dicht was, had ik er echter geen moeite mee. Voor Irene was dat anders .... Aan de overkant zijn we met een elektrisch aangedreven groot golfkarretje rondgereden, onder andere naar de grootste grotten van de Baltische Staten.
Daarna was Irene weer in een romantische bui! Wat is romantischer dan samen in een reuzenrad. Irene had er nog nooit in gezeten. We waren nog net op tijd. Het was echt een oud apparaat, maar omdat we geen tijd hadden om daar bij stil te staan zijn we er in gaan zitten. Wat eng was dat. Nooit meer een open reuzenrad voor mij! Dus of het echt romantisch was? Gelukkig vertelde de eigenaar ons toen we uitgestapt waren dat het rad 30 meter hoog is, en al 40! jaar oud is, nog door de Russen gebouwd.
Om bij te komen hebben we daarna een heerlijk plekje in de zon opgezocht. Daar hebben we heerlijk genoten van een boek, mochito en een pizza.
Vanaf vandaag in deze rubriek: de eigenaardigheden en opvallende zaken van de Baltische Staten. Deel 1: verkeer van rechts
In de praktijk blijkt verkeer van rechts bijna nooit voorrang te hebben in Letland. Waarom is ons nog een raadsel. We vermoeden dat iedereen weet dat er van de wegen van rechts ooit haaientanden gestaan hebben, maar die staan er nu niet meer. Als je remt dan wordt er getoetert achter je dat je door moet rijden.
Groet, Irene en Irwin
-
09 Juli 2013 - 23:37
Hèrel:
Lieve Irene en Irwin,
Pff wat een hoogte 30m. Zie het aan de foto's, jullie zijn bijna gelijk met de boomtoppen. Je moet er maar zin in hebben om daar in te stappen, maar jullie hebben toch weer de grenzen verlegd;) Zou dat rijden hier maar niet uitproberen. Eind goed al goed dus deze reisdag, met een prima hotel.
Goede reisdag morgen weer naar de volgende bestemming.
Liefs en knuffels
Hèrel -
10 Juli 2013 - 19:10
Joyce:
Dapper van jullie om die hoogtes te trotseren..... Jullie doorstaan het samen allemaal prima (;-))
Geniet van jullie avond en morgen weer veel reisplezier.
Liefs en dikke knuffel uit Eindhoven
-
10 Juli 2013 - 20:00
Monique:
Lieve Irene en Irwin,
Wat een prachtige reis en wat een avonturen beleven jullie!
Prachtig om te lezen.
Nog veel plezier!
Groetjes,
Monique Ligthart -
11 Juli 2013 - 08:30
Marcia:
nou ireen, ik wil nooit meer horen hoor dat je iets niet durft, want je doet alles! Ennnuh op vijf hoog wonen is een peuleschil vergeleken met een 40 jaar oud reuzenrad van rusische makkelij. brrrrrr not my favourite cup of tea either. xxx -
11 Juli 2013 - 08:30
Marcia:
nou ireen, ik wil nooit meer horen hoor dat je iets niet durft, want je doet alles! Ennnuh op vijf hoog wonen is een peuleschil vergeleken met een 40 jaar oud reuzenrad van rusische makkelij. brrrrrr not my favourite cup of tea either. xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
